Vaaz – Dürüstlük En Büyük Fazilettir

Vaaz – Dürüstlük En Büyük Fazilettir

mumsema
DÜRÜSTLÜK EN BÜYÜK FAZİLETTİR

…………………………..

Bugünkü sohbetimizde dürüst olmanın faziletinden söz edeceğiz. Allah Teâlâ Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyuruyor:
"Rabbimiz Allah’tır deyip, sonra da doğrulukta devam edenlere gelince, onların üzerine melekler iner ve derler ki
Korkmayın, üzülmeyin, size va’dedilen cennetle sevinin." (1)
Sakafî kabilesinden Abdullah oğlu Süfyan (r.a.) şöyle demiştir: "Peygamberimize:
– Ey Allah’ın Rasûlü! İslâmiyet hakkında bana bir öğüt veriniz ki, sizden sonra artık kimseden bir şey sormaya ihtiyacım kalmasın, dedim. Bunun üzerine Peygamberimiz:
– Allah’a inandım de, sonra da dosdoğru ol,"(2) buyurdu.
Dikkat edilirse gerek âyet-i kerimede ve gerekse hadis-i şerifte İslâmiyet’in iki ana bölümden ibaret olduğu bildirilmiştir.
Bu bölümlerden biri Allah’a iman, diğeri de dürüstlüktür.
Allah’a iman her şeyden önde gelir. Bize ilk farz olan Allah’ı bilmek ve O’na inanmaktır. Hz. Adem’den itibaren son peygamber Muhammed Mustafa SallAllahu aleyhi ve sellem’e gelinceye kadar bütün peygamberler, önce bir olan, eşi ve dengi olmayan Allah’a inanmaya çağırmışlar ve bu inanç etrafında insanların bütünleşmesini istemişlerdir. İman olmadan ne yapılan ibadetin ve ne de hayır ve iyiliğin Allah katında bir değeri yoktur. Nitekim Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurulmuştur:
"İnkar edenlere gelince; onların işleri engin çöllerdeki serap gibidir. Susayan kimse onu su zanneder fakat ona vardığında hiçbir şey bulamaz. Orada Allah’ı bulur ve O da hesabını görür. Allah, hesabı çabuk görendir."(3)
İşte inanmayanların Allah katında değerlendirileceğini sandıkları amellerinin sonucu uzaktan hayal edilen bir pırıltıdan ibarettir.
Ayet-i kerimede kurtuluşa ermek için öngörülen ikinci nitelik, istikamettir.
İstikamet, dosdoğru olmak demektir. Peygamberlerde bulunması gerekli beş sıfattan birisi hatta birincisi dürüstlüktür.
Dürüstlük büyük bir fazilettir. Kişinin çevresine güven vermesini sağlayan bir niteliktir. Bunun içindir ki, peygamberimizin
İslâmiyete davet ettiğini duyanlar, ilk önce onun dürüst olup olmadığını sormuşlardır. Peygamberimizin dürüst olduğunu, şimdiye kadar kimseyi aldatmadığını ve yalan konuşmadığını öğrenenler şu değerlendirmeyi yapmışlardır: "İnsanlara karşı dürüst olan bir kimse Allah’a karşı niçin dürüst olmasın."
Ayet-i kerimede, Allah’a imandan sonra (ki diğer iman esasları da buna dahildir) kişinin bütün davranışları "istikamet" kelimesiyle ifade edilmiştir.
İstikamet, yani dürüstlük sözde, özde ve işde olmak üzere üç kısma ayrılır.
Şimdi bunları birer birer ve özet olarak inceleyelim.
1- Sözde Doğruluk

Her konuda olduğu gibi bu konuda da örnek alınacak insan, peygamberimiz Efendimizdir. Peygamberimiz, doğru sözlülüğün en canlı örneği idi. Çünkü Kur’an-ı Kerim kendisine indirilmişti. Kur’an ayetlerini önce o okuyor ve uyguluyordu. Sözleriyle işleri arasında tam anlamıyla bir uyum vardı. Nasıl olmasın ki, Kur’an-ı Kerim şöyle diyordu:
"Ey mü’minler, yapmayacağınız şeyleri niçin söylersiniz." (4) Bu ayet-i kerimenin şu olay üzerine nâzil olduğu rivayet edilir:
Müslümanlar, "Amellerin, Allah katında en sevgilisinin hangisi olduğunu bilseydik, o uğurda mallarımızı ve canlarımızı fedâ ederdik." demişlerdi. Bunun üzerine: "Allah, kendi yolunda kenetlenmiş bir yapı gibi saf bağlayarak savaşanları sever." (5)
meâlindeki ayet nâzil oldu. Fakat Uhud savaşında bazılarının geri dönmesi, ayetteki uyarıya sebeb olmuştur. (6)
Peygamberimiz doğru sözlü olmasaydı düşmanları bu yönü ile onu dillerine dolar, davetine engel olurlardı. Fakat şu bir tarihi gerçektir ki, onu tanıyanlardan hiç kimse ona yalancı diyememiştir. Bir gün Mekke’nin ileri gelenleri toplanmışlar; ne edelim, nasıl yapalım da Muhammed (s.a.s.)’i bu davadan vaz geçirelim, diye düşünmeye başlamışlardı. En tecrübelilerinden biri olan Nazr b. Haris şu sözleri söylemişti:
"Ey Kureyş! Başınıza gelen felâketi hâlâ ortadan kaldıramadınız. Muhammed sizin gözlerinizin önünde büyüdü. Hepinizin en doğru sözlüsü, en güzel huylusu, en güveniliridir. Kırlaştığı yani yaşlandığı zaman size yeni bir şey sunduğu için siz ona sihirbaz, şâir, deli demeye başladınız. Halbuki Muhammed ne şairdir, ne sihirbazdır ne de delidir." (7)
Peygamberimizin en büyük düşmanı olan Ebû Cehil: "Muhammed! Ben sana yalan söylüyorsun demiyorum. Ancak getirdiklerini doğru bulmuyorum." demişti de bunun üzerine şu ayet-i kerime nâzil oldu:
"Onların söylediklerinin gerçekten seni üzmekte olduğunu biliyoruz. Fakat o zalimler açıkça Allah’ın ayetlerini inkar ediyorlar." (8)
Peygamberimiz bir gün bir dağın tepesine çıkarak:
– Ey Kureyş! Size bu dağın arkasından düşman atlılarının gelmekte olduğunu söylersem bana inanır mısınız? demiş. Orada hazır bulunanlar:
– Evet, hepimiz inanırız, çünkü sen bir defa olsun yalan söylemedin, cevabını vermişlerdi. (9)
Bizans İmparatoru Hirakl, ticaret için Şam’a gelmiş olan Ebû Süfyan’ı kabul ettiği zaman ona sordu:
– Peygamberlik iddiasında bulunan bu zâtın bundan önce hiç yalan söylediğini duydunuz mu? dedi. Henüz müslümanlığı kabul etmemiş olan Ebû Süfyan:
– Asla, yalan söylediğini hiç duymadık, diye cevap verdi. (10)
Bütün bunlar, düşmanlarının itiraflarıdır. Onun yalan söylediğini duymuş olsalardı hiç örtbas ederler miydi?
İşte örnek alacağımız o Yüce Peygamber böyle doğru sözlü idi. Düşmanları bile onun doğru sözlü olduğunda ve hiç kimseyi aldatmadığında ittifak halinde idiler.
Esasen Peygamberimiz sözünde ve işinde güvenilir birisi olmasaydı, insanlar kısa zamanda kendi inançlarını, âdet ve geleneklerini bırakarak ona inanır ve etrafında toplanırlar mıydı?
Doğruluk, insanlığın dayanak ve direğidir. Doğruluk olmayınca ne bir evde ve ne de bir ülkede anlaşma ve kaynaşma olmaz. Bu özelliği kaybeden milletin varlığı çöker, düzeni bozulur. Peygamberimizin şu sözü ne kadar düşündürücüdür:
"Tehlikeyi doğrulukta görseniz de doğruluktan ayrılmayınız. Zira kurtuluş ancak ondadır." (11)
Bir başka hadis-i şerifte şöyle buyurulmuştur:
"Size doğruluğu tavsiye ederim. Zira doğruluk iyiliğe götürür, iyilik de cennete iletir. Kişi doğru söyledikçe, doğruyu araştırdıkça Allah katında doğru yazılır. Yalandan kaçının, zira yalan kötülüğe götürür, kötülük de cehenneme iletir. Kişi yalan söyledikçe ve yalan peşinde koştukça Allah katında yalancı yazılır." (12)
Doğru sözlülüğün karşıtı yalancılıktır. Yalancılık ise kötü bir huy ve nifak belirtisidir. Mü’min yalan konuşmaz ve yalanla iş yapmaz. Çünkü onun derin bir saygı ile bağlı bulunduğu Peygamberi hiç yalan konuşmamış ve yalan konuşandan hoşlanmamıştır.
Bir gün Peygamberimize sorulmuş:
– Mü’min korkak olur mu? Peygamberimiz cevap vermiş:
– Olabilir.
– Mü’min cimri olur mu? diye sorulunca, Peygamberimiz:
– Olabilir, buyurmuş.
– Mü’min yalancı olur mu? denilince, Peygamberimiz:
– Hayır, olamaz, buyurmuş (iman ile yalanın bir arada bulunamıyacağını bildirmiştir). (13)
Yalan, insan için en kötü sıfat olan münafıklık alâmetidir. Nitekim Peygamberimiz şöyle buyurmuştur:
"Dört şey vardır ki, bunlar kimde bulunursa, o kimse katıksız münafık olur. Kimde bunlardan bir şey bulunursa -onu bırakıncaya kadar- kendisinde nifaktan bir haslet var demektir. (Bunlar): konuştu mu yalan söyler, söz verirse sözünde durmaz, va’dederse va’dinden döner, bir dava ve duruşma esnasında haktan ayrılır." (14)
Müslim’in bir rivâyetinde şu dikkat çeken ilâve yer almaktadır:
"Bu kimse isterse oruç tutsun, namaz kılsın ve kendini müslüman saysın." (15)
Peygamberimiz, çocukları yatıştırmak ve oyalamak için onlara yalan söylemenin de günah olduğunu, bundan da sakınılması gerektiğini bildirmiştir.
Abdullah b. Amr (r.a.) anlatıyor: "Peygamberimiz evimizde bulunduğu bir günde annem beni yatıştırmak için:
– Yavrum, gel sana bir şey vereceğim, diye beni çağırdı. Peygamberimiz anneme:
– Çocuğa ne vermek istedin? diye sordu. Annem:
– Hurma vermek istedim, dedi. Bunun üzerine peygamberimiz:
– Eğer bir şey vermeyeydin (de çocuğu aldatmış olaydın) sana bir yalan günahı yazılırdı, uyarısında bulundu. (16)
Yalanın her çeşidi günahtır. Hele yalancı şahitliği, yalanın en çirkini ve en zararlısıdır. Herhangi bir çıkar için yahut hatır için
mahkemede yalan şahitliği yapmak büyük günahtır.
Yalancı şahit, başkasının dünyasını yapacağım, gönlünü alacağım diye kendi ahiretini yıkmış olur. Sonra da yaptığı yalan
şahitlikle hakkın kaybolmasına ve günahsız insanların eziyet görmelerine, mağdur olmalarına sebep olur. Bakınız Kur’an-ı
Kerim’de ne buyuruluyor:
"Erkek ve kadın mü’minlere işlemedikleri bir günah yüzünden eziyet edenler muhakkak bir iftira ve apaçık bir günah
yüklenmişlerdir." (17)
Evet, bir mü’minin işlemediği bir günah yüzünden eziyet görmesi, buna sebeb olanı rahatsız etmiyecek mi? Bunu düşündükçe içi sızlamayacak mı? Kendisine böyle bir muamelenin yapılmasını nasıl istemiyorsa kendisi de başkasına böyle muamele yapmamalıdır.
Bakınız Cenâb-ı Hak Kur’an-ı Kerim’de ne buyuruyor:
"Ey Mü’minler, adâleti titizlikle ayakta tutun; kendiniz, anne babanız ve akrabalarınız aleyhinde de olsa Allah için şahitlik eden kimseler olunuz. (Haklarında şahitlik ettikleriniz) zengin olsunlar, yoksul olsunlar, Allah onlara (sizden) daha yakındır. Hislerinize uyup adâletten ayrılmayın. (Şahitliği) eğer, büker, yahut şahitlik etmekten kaçınırsanız (biliniz ki) Allah yaptıklarınızdan haberdardır." (18)
Peygamberimiz de:
– Büyük günahların en büyüğünü size haber vereyim mi? buyurdu. Dinleyenlerin:
– Evet, bildir, ey Allah’ın Resûlü, demeleri üzerine, peygamberimiz:
– Allah’a ortak koşmak, anne ve babaya karşı gelmek, buyurdu. Sonra da yatmakta olduğu yerden doğrulup oturdu ve:
– İyi dinleyin, bir de yalan şahitliğidir, buyurdu. Bu sözü durmadan tekrar ediyordu. Orada bulunanlar:
– Keşke sükut buyursalar, dediler. (19)
Yalan şahitliği yapan kimse üç çeşit günah işlemiş olur:
Birincisi, yalan konuşuyor. İkincisi, haksız olan kimseye yardım ediyor. Üçüncüsü de haklı olanı kötü duruma düşürüyor.
Yalan şahitliği yapmak nasıl günah ise bildiğini ve gördüğünü söylememek de aynı şekilde günahtır. Çünkü bu durumda haksız
olanın bilinmesi, suçlunun cezalandırılması örtbas edilmiş olur.
Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyuruluyor:
"Şahitliği gizlemeyin. Her kim şahit olduğu gerçeği gizlerse, şüphesiz ki onun kalbi günahkârdır." (20) Şahitliği gizlemek, bildiğini söylememek öyle dış organların işlediği günah gibi değildir. Bizzat imanın karargâhı olan kalbin işlediği bir günahtır.
Bundan dolayı da en büyük günahlardandır.
2- Özde Doğruluk

Müslümanın sözü gibi özü de doğru olmalı, içi kötü duygu ve düşüncelerden arınmış bulunmalıdır. Daha açık bir ifade ile
Müslüman düşündüğü gibi konuşmalı, konuştuğu gibi olmalıdır. Sözü ile özü arasında ayrılık olmamalıdır. Böyle olduğu takdirde olgun mü’min olur. Böyle olduğu takdirde çevresine güven vermiş olur. Şu hadis-i şerif bunu ne güzel ifade ediyor.
Peygamberimiz buyuruyor:
"Kişinin imanı doğru olmaz kalbi doğru olmadıkça. Kalbi doğru olmaz dili doğruları söylemedikçe. Kişi cennete giremez komşusu kötülüğünden emin olmadıkça." (21)
Peygamberimiz dilin ve kalbin uyum içerisinde olmasını ve her ikisinin de istikamet üzre bulunmasını tavsiye etmektedir.
Bazı kimseleri zaman zaman duyarız, şöyle derler: "Sen benim söz ve davranışlarıma bakma, benim kalbim doğrudur, içimde fenalık yoktur." Bu sözler, yukarda meâlini sunduğumuz hadis-i şerife göre bir değer taşımaz. Esasen bir kapta ne varsa o kabın ağzından o dökülür. Bir kapta bal şerbeti olduğu halde ondan sirke dökülmesi nasıl mümkün değilse, iyi duygu ve düşüncelere sahip olan kimsenin diline ve organlarına yansıyacak olan da iyi söz ve davranışlarıdır.
3- İşte Doğruluk

Müslümanın sözü ve özü doğru olunca, işi de doğru olacaktır. Müslümanın işinde hile ve haksızlık olmaz. Kendi işini sağlam ve hilesiz yaptığı gibi başkasının işini de aynen kendi işi gibi yapacaktır. Nasıl yapmasın ki yüce Peygamberimiz, kendisine reva gördüğü bir muâmeleyi, din kardeşine reva görmedikçe, kişinin olgun imana sahip olamayacağını bildirmiştir. Esasen Hakka inanan ve bütün yaptıklarından bir gün hesaba çekileceği muhakkak olan bir insan, başkasına nasıl haksızlık yapar?
Ebû Hureyre (r.a.)’den rivayete göre, şöyle demiştir: "Peygamberimiz bir gün bir ekin yığınına uğramış; mübarek elini onun içine daldırmış da parmaklarına ıslaklık dokunmuş. (Yani ekinin üstünün kuru, altının ise yaş olduğunu görmüş) Bunun üzerine ekin sahibine:
– Bu ne? diye sormuş. Ekin sahibi:
– Onu yağmur ıslattı, ey Allah’ın Resûlü! deyince, Peygamberimiz:
– O ıslak kısmı, insanların görmesi için ekinin üstüne koysa idin ya. Bizi aldatan bizden değildir, buyurdu. (22)
Müşteri ekinin tamamının üstü gibi kuru olduğunu sanarak ekini satın alması halinde aldanmış olacaktı. Çünkü ıslak ekin kuru ekinden daha ağır gelir.
Bazı satıcıların buna benzer hileler yaptıkları görülmektedir. Meselâ; üzüm, incir, elma, portakal ve armut gibi meyveleri sepete veya sandığa koyarken iyilerini sandığın veya sepetin üzerine; çürük ve küçük olanları görülmeyecek şekilde sandığın veya sepetin altına yerleştirir ve satışa sunarlar. Müşteri bununla aldatılmış olur. Aslında bir Müslüman böyle yapmaz, yapmamalıdır.
Çünkü Müslümanın her yaptığı şeyi Allah görmekte ve bilmektedir. Allah’tan saklı olarak hiçbir şeyin yapılması mümkün değildir. Değil yaptıklarımızdan, düşünüp de yapamadıklarımızdan bile sorguya çekileceğimiz Kur’an-ı Kerim’de bildirilmektedir.
İşte Kur’an-ı Kerim böyle sözünde, özünde ve işinde dosdoğru olan mü’minler için korku ve üzüntü olmayacağını ve bunların cennetle mükafatlandırılacaklarını bildirmektedir. Şair de güzel söylemiş:
"Müstakim ol! Hz. Allah utandırmaz seni."
Ne mutlu böyle bir müjdeyi hakedenlere!
Allah hepimizi inanan ve istikamet üzere yaşayan kullarından eylesin. Âmîn.

1- Fussilet, 30.
2- Müslim, İman, 13.
3- Nûr, 39.
4- Saf, 2.
5- Saf, 3.
6- İbn Kesîr, c.4, s. 385.
7- İbn Hişam, c.1, s. 299.
8- En’am, 33.
9- İslâm Tarihi, Asr-ı Saadet, c.2, s.937.
10- Buhârî, Bed’ül Vahy, 1.
11- et-Terğîb ve’t-Terhîb, c.2, s.597.
Hadisi İbn Ebi’d-Dünya rivâyet et
miştir. Râvileri sikadır.
12- Buhârî, Edep, 69; Müslim, Birr, 29.
13- Tenviru’l-Havalik, c.2, s.154.
14- Buhârî, İman, 24; Müslim, İman, 25.
15- Müslim, İman, 25.
16- Ebû Davut, Edep, 88.
17- Ahzap, 58.
18- Nisâ, 135.
19- Buhârî, şehâdet, 10; Müslim, İman, 38.
20- Bakara, 283.
21- et-Terğîb ve’t-Terhîb, c.3, s. 353.
Hadisi Ahmed rivâyet etmiştir.
22- Müslim, İman, 43.

Lütfi ŞENTÜRK Ekim 1999 Sayı 106

Dürüstlük En Büyük Fazilettir

rana
DÜRÜSTLÜK EN BÜYÜK FAZİLETTİR

Değerli Kardeşlerim!

Allah (c.c) Kuran-ı Kerim’inde ;
"Rabbimiz Allah’tır deyip, sonra da doğrulukta devam edenlere gelince , onların üzerine melekler iner ve derler ki"Korkmayın , üzülmeyin, size va’ddedilen cennetle sevinin."(Fussilet,30)

Safakikabilesinden Abdullah oğlu Süfyan (r.a) şöyle demiştir;
Peygamberimize;
-Ey Allah’ın Resulü, İslamiyet hakkında bana bir öğüt veriniz ki, sizdensonra artık kimseden bir şey sormaya ihtiyacım kalmasın, dedim.Bunun üzerine Peygamberimiz(s.a.v):
-Allah’a inandım de , sonra da dosdoğru ol, buyurdu(Müslim, iman 13)

Dikkat edilirse islamiyet iki ana bölümden ibaraet olarak belirtilmiştir.Bu bölümlerden biri iman, diğeride dürüstlüktür.Allah’a iman her şeyden önde gelir.Bize ilk farz olan Allah’ı bilmek ve O’na inanmaktır.Hz.Adem’den itibaren son pegamber Muhammet Mustafa(s.a.v)’e gelinceye kadar bütün Peygamberler önce bir olan, eşi ve dengi olmayan Allah’a inanmaya çağırmışlar ve bu inanç etrafında insanların bütünleşmesini istemişlerdir.İman olmadan ne yapılan ibadetin ve ne de hayır ve iyliğin Allah katında bir değeri yoktur.

Nitekim Kuran-ı Kerim’de şöyle buyurmuştur:
"İnkar edenlere gelince ;onların işleri engin çöllerdeki serap gibidir.Susayan kimse onu su zanneder fakat ona vardığında hiçbir şey bulamaz.Orada Allah’ı bulur ve O da hesabı görür.Allah, hesabı çabuk görendir."(Nur,39)

İşte inanmayanların Allah katında değerlendireleceğini sandıkları amellerinin sonucu uzaktan hayal edilen bir pırltıdan ibarettir.
Ayeti kerimede ikinci nitelik istikamettir.İstikamet , dosdoğru olmak demektir.Peygamberlerde bulunması gerekli beş sıfattan birisi hatta birincisi dürüstlüktür.
Dürüstlük büyük bir fazilettir.Kişinin çevresine güven vermesini sağlayan bir niteliktir.Bununiçindir ki, Peygamberimizin İslamiyete davet ettiğini duyanlar , ilk önce onun dürüst olup olmadığını sormuşlardır.Peygamberimizin dürüst olduğunu , şimdiye kadar kimseyi aldaymadığını ve yalan konuşmadığını öğrenenler şu değerlendirmeyi yapmışlardır."İnsanlara karşı dürüst olan bir kimse Allah’a karşı niçin dürüst olmasın."
Allah’ a imandan sonra kişinin bütün davranışları diğer iman esasları da dahil olmak üzere istikamet kelimesiyle ifade edilmiştir.İstikamet , yani dürüstlük sözdeolmalı, özde olmalı ve işde olmalıdır.
Peygamber efendimiz(s.a.v) doğru sözlülüğün en canlı örneği idi.Kuran-ı kerim ona indirilmişti, önce o okudu ve uyguladı.Sözleriyle işleri arasında tam anlamıyla uyum vardı.

Kuran-kerimde şöyle denmiştir;
"Ey mü’minler , yapmayacağınız şeyleri niçin söylersiniz.(Saff,2)
"Allah , kendi yolunda kenetlenmiş bir yapı gibi saf bağlayarak savaşanlarısever."
Peygamberimiz doğru sözlü olmasaydı düşmanları bu yönü ile onu dillerine dolarlardı ve davetine engel olurlardı.
Peygamber efendimizin şu sözü ne kadar düşündürücüdür;
"Tehlikeyi doğrulukta görseniz de doğruluktan ayrılmayınız.Zira kurtuluş ancak ondadır"(el -Münziri, et-Tergip ve’t-Terhib)

Bir başka hadisi şerifte ;
"Size doğruluğu tavsiye ederim.Zira doğruluk iyiliğe götürür, iyilikte cennete iletir.Kişi doğru söyledikçe, doğruyu araştırdıkça Allah katında doğru yazılır.Yalandan kaçının , zira yalan kötülüğe götürür, kötülük de cehenneme iletir.Kişi yalan söyledikçe ve yalan peşinde koştukça Allah katında yalancı yazılır"(Buhari edeb 69)

Yalan , insan için en kötü sıfat olan münafıklık alametidir.Nitekim Peygamber efendimiz(s.a.v) şöyle buyurmuştur.
"Dört şey vardır ki, bunlar kimde bulunursa o kimse katıksız münafık olur.Kimde bunlardan bir şey bulunursa -onu bırakıncaya kadar- kendisinde nifaktan bir haslet ver demektir.(Bunlar);Konuştumu yalan söyler, söz verir ise sözünde durmaz, va’dederse va’dinden döner, bir dava ve duruşma esnasında haktan ayrılır."(Buhari iman 14)

Müslüman sözü gibi özü de doğru olmalı ,içi kötü duygu ve düşünceden arınmış bulunmalıdır.daha açık ifadeyle müslüman düşündüğü gibi konuşmalı , konuştuğu gibi olmalıdır.
Peygamberimiz (s.a.v) buyuruyor;

"Kişinin imanı doğru olmaz kalbi doğru olmadıkça.Kalbi doğru olmaz dili doğruları söylemedikçe.Kişi cennete giremez komşusu kötülüğünden emin olmadıkça."(el-Münziri, et- Tergip ve’t-Terhib)

Peygamberimiz dilin ve kalbin uyum içersinde olmasını ve her ikisinin de istikamet üzere bulunmasını tavsiye etmektedir.Müslümanın sözü ve özü doğru olunca işide doğru olacaktır.Allah her şeyi görmekte ve bilmektedir.Allah’tan saklı olarak hiçbir şeyin yapılması mümkün değildir.Değil yaptıklarımızdan, düşünüp de yapamadıklarımızdan bile sorguya çekileceğimiz Kuran-ı Kerim’de bildirilmektedir.
İşte Kuran-ı Kerim böyle sözünde , özünde ve işinde dosdoğru olan mü’minler için korku ve üzüntü olmayacağını ve bunların cennetle mükafatlandıracaklarını bildirmektedir.

Allah hepimizi inanan ve istikamet üzere yaşayan kullarından eylesin.

Yanıt: Dürüstlük En Büyük Fazilettir

kırçiçeği51
İslam insanı kendisine şu soruyu sormalı ve cevabını vermelidir .

– Ben emin , güvenilir ve dürüst müyüm !?

Çünkü bu üç kavram islam insanının asli karekteridir .

Sevgi ile kalınız .

istikamet vaaz