Ölürken acı çekecek miyiz. Herkes mi acı çekiyor yoksa kisiye göre değişiyor mu? Kabi

Ölürken acı çekecek miyiz. Herkes mi acı çekiyor yoksa kisiye göre değişiyor mu? Kabi

Kayıtsız Üye
Ölürken acı çekecek miyiz. Herkes mi acı çekiyor yoksa kisiye göre değişiyor mu? Kabirde olduğumuzu üzerimize toprak atildigini bilecek miyiz?

Cevap: Ölürken acı çekecek miyiz. Herkes mi acı çekiyor yoksa kisiye göre değişiyor m

Hoca

Ölürken çekilen sıkıntıların hikmeti nedir?

Sorunun Detayı

GEÇEN AY 18 YAŞINDA BİR YAKINIM FECİ ŞEKİLDE CAN
VERDİ. ŞEYTAN VESVESE VERİYOR? O MASUM KARDEŞİMİZİN BU ŞEKİLDE ÖLMESİNE NASIL
BAKMALIYIZ? BÖYLE DURUMLARDA NASIL DÜŞÜNMEMİZ GEREKİR?

Ölümden önceki çekilen hastalıklar ve ıztraplar Mü’minin
günahına keffarettir. Bu şekilde ölen bir kimsenin çektiği sıkıntı cehennem ve
kabir azabının düşmesine vesile olur. Cehennem ve kabir azabı buna göre daha
şiddetlidir. O ölen kimseye sorulsa elbette çok az zahmetle çok büyük mükafatlar
kazandım diyecektir.
Şöyle bir kıssa nakledilir;

Musa Aleyhisselam
Tur Dağı’na Rabbiyle münacata giderken yolda bir ihtiyar çıkar önüne. Şöyle
anlatır dileğini: – Ya Musa, ben senelerce burada ibadet ve dua ile meşgul olan
bir kulum. Rabbim bunca senedir el açıp ettiğim duamı kabul etmiyor. Ne olur bir
de sen niyazda bulun da, Rabbim bir türlü kabul etmediği duamı artık kabul
buyursun. Musa Aleyhisselam Tur’da ihtiyarın dileğini ifade eder: -Sana malum,
o kulunun senelerce yaptığı duasını kabul etmeni ben de diliyorum. Ne olur
Rabbim mahrum etme o ihtiyar kulunu da kabul eyle duasını. Rabbimiz cevap
verir: -Ya Musa madem sen de istiyorsun o kulumun duasının kabulünü. Öyleyse git
duasının kabul edilişini sen de gör.

Tûr’dan sevinçle dönen Hazreti Musa
ihtiyarın bulunduğu mekana gelir, müjdesini vermek üzere onu aramaya başlar. Bir
de ne görsün. İhtiyar, bir arslan tarafından paramparça edilmiş, her bir parçası
bir yerde. Acı manzaraya ibret ve tefekkürle bakan Hz. Musa ellerini açıp
niyazda bulunur: -Ya Rab, senin hikmetsiz tasarrufun yoktur kainatta. Bunun
hikmeti ne ola ki? Şöyle cevap gelir Rabbimizden: -Ya Musa! O kulum benden öyle
bir makam istiyordu ki o makamın bedeli; ancak öyle bir sonuçtu. Bedelini ödedi,
istediği makama ulaştı. Bedel ancak bir can vererek ödendi; ama karşılığı ebedî
olarak elinde. Rabbimiz bundan sonra şöyle bir hatırlatmada bulunur: -Ya Musa!
Kullarıma söyle, olayların dışındaki çirkinliğine takılıp da kalmasınlar,
içindeki güzellik ve hikmete de nazar etsinler, ebedî sonucunu da
düşünsünler.

Cevap: Ölürken acı çekecek miyiz. Herkes mi acı çekiyor yoksa kisiye göre değişiyor m

rana

Ölümden sonra ruhun durumu hakkında detaylı bilgi verir misiniz? Kişi öldüğünü ne zaman anlar?

Sorunun Detayı

Ölen insan, kabire konulduktan ve imam gittikten sonra mı anlıyor öldüğünü? O tahtayı da o yüzden mı yerleştiriyorlar mezarlığa? O yüzden o tahtaya kafasını çarptıktan sonra anlarmış öldüğünü diyorlar doğru mu? Ne zaman ve nasıl anlıyor kişi öldüğünü?

Ölünün kabri toprakla örtülüp düzlendiği ve insanlar dağılmağa başladıkları zaman, kabrin yanında durup şöyle demeyi sahabiler müstehap görürlerdi: "Ey falan, La ilahe illAllah de." Bunu üç kere tekrar eder. Sonra yine ölüye hitaben: "Ey falan, Rabbim Allah, dinim islam, Peygamberim Muhammeddir (sav) de" diye telkinde bulunurlar.

Definden sonra telkin vermek meşrudur. Ama yapılması kesinlikle emredilmiş bir iş değildir. Peygamberimizin telkin verdiğine dair bir habere rastlanmamıştır. Ancak ashaptan ve tabiinden yukarıdaki rivayetler gelmiştir.

Ölü ruhun cesedinden ayrılmasından sonra öldüğünü anlamaktadır. Nitekim hadislerden de anlaşıldığı gibi ruhun cesedden ayrılması ile nimet ve azap başlamaktadır. Ayrıca ölünün sadece baş tarafı değil bütün vucudunun üstüne tahta, kerpiç veya kamıştan şeylerle örtmek müstehaptır.

Ölüm mutlak yokluk değil, bir halden bir hale geçiş ve bir evden diğer bir eve göçüştür şüphesiz. Bu göçün başlangıcı, dünyada birbirine en sıkı bağlarla bağlı olan, bedenle ruhun birbirinden ayrılmalarıdır. Bu nedenle ruhun bedenden ayrılışı, çıkışı ve bundan sonra ebedi istirahatgâhı olan Cennet ya da Cehennem’e varıncaya kadar olan yolculuğu ve bu yolculuk esnasında geçecek olan hadiseler önemlidir.

Ruh bedenden ayrılınca, yani insan ölünce artık biz onun bulunduğu âlemde sürdürdüğü hayatı müşahede edemiyoruz. Ama şer’î naslarda haber verilmiş olan her şeye kesin olarak inanıyoruz. Gözlem ve deney sahasından uzak olan, dünyadaki kesif cisimlerin idraki için verilmiş olan duyularımızla idrak edemediğimiz bu fizik ötesi âlemde meydana gelen olayları ve ölümden itibaren insanların başına gelecek şeyleri ancak nakli delillerden öğrenebiliriz. İnsanların bu ebediyet yolculuğu esnasındaki halleri, âyet ve hadislerde yeter derecede izah edilmiştir. Öyleyse ebediyet yolcularının ilk yola çıkışları olan ruhun bedenden çıkışı ve ölünün cesedi kabre konuluncaya dek basma gelecek hallerden işe başlayarak bu husustaki haberlere bir göz atalım.

Kur’an-ı Kerim’de hem: "Sizden birinize ölüm geldiği vakit, elçilerimiz (meleklerimiz) onun ruhunu alırlar." 1 buyurulmakta, hem:."Allah, nefislerin ölümü zamanında canlarını alır." 2 buyurulmakta, ve hem de: "(Ey Rasûlum, onlara) de ki; sizin canınızı almaya vekil kılınan ölüm meleği (Azrail) canınızı alacak…" 3 buyurulmaktadır. Buna göre, ölüm meleği,. Allah Teâlâ ve Allah’ın ruhları almakla görevlendirdiği melekler ruh’u almaktadırlar. Bu âyetler arasında var gibi görünen zıtlığı ortadan kaldırmak için âlimler, hadis-i şeriflere müracaat ederek şöyle bir açıklama getirmişlerdir :

Ölümün gerçek faili Allah Teâlâ’dır. O, hikmeti icabı, ruhları almakla ölüm meleğini (Azrail’i) görevlendirmiştir ve ölüm meleğinin yardımcıları durumunda bir kısım melekler daha bu işte görevlidirler. Buna göre, ölümün başlangıcı olan, ruhun ayaklardan itibaren boğaza kadar çıkarılması işini yukarıdaki birinci âyette işaret olunan ölüm meleğinin yardımcıları yapmakta: gırtlağa gelmiş olan ruhu ise, âyet-i kerimede "Ölüm Meleği" adı verilen Azrail almaktadır. Ölümün hakiki faili ve yaratıcısı ise Allah Teâlâ’dır. Böylece yukarıdaki üç âyet, birbirini desteklemekte ve ölüm fiilinin meydana gelişinde rolü olanları beyan etmektedirler. Aralarında hiçbir te’âruz yoktur. 4

Ölüm meleğinin ruhları alışı, Allah’ın izniyledir. Allah’ın izni olmaksızın bir sivrisineğin canım almaya bile güç yetiremez.5 zira meleklerin hür iradeleri olmadığı gibi, emrolunan işleri yapmak için gereken kudreti de kendilerine Allah Teâlâ verir. O’nun emri ve izni olmadan hiçbir şeye güç yetiremezler.

Ölüm meleğinin yardımcıları, rahmet ve azap meleklerindendir. Bir insan vefat edeceği zaman ölüm meleği ile birlikte rahmet ve azap melekleri de hazır olur. Bunların sayılarının dört, ya da üç rahmet, üç de azap olmak üzere altı olduğunu bildiren rivayetler vardır.6

Bu melekler eceli gelmiş olan mü’mine güzel surette görünüp rıfk ile. yumuşaklıkla muamele ederler. Ve mü’minin ruhuna: "Çık, ey güzel cesette bulunan doygun ruh. Hamdedici ve Allah’ın rahmetiyle, güzelliklerle müjdelenmiş olarak çık ve Rabbine kavuş." diye hitap ederler.7 Mü’mine verilen bu müjde ve meleklerin güzel görünüşü, kılıçların vuruşundan daha şiddetli olan ölüm acılarını unutturur ve onu sevince garkeder. Bir hadis-i şerifte ölüm acıları, yünün içinden çekilen dikene teşbih edilerek, dikenin yünden bir şeyler kopardığı gibi, ölümün de mutlaka acılarının olacağına işaret edilmiştir. 8 Şeddâd b. Evs de (v. 41/661) şöyle demiştir: "Ölüm mü’mine dünya ve âhiret musibetlerinin en korkuncudur… Eğer ölülerden biri kalkıp da dünyadakilere ölümü haber verseydi, dünyadan faydalanamaz ve hiç bir şeyden lezzet alamazlardı. 9

Ölümün şiddetini şöyle bir kıyasla daha iyi anlatmak mümkündür: Bizim bir yerimize bir diken batınca, yahut bir uzvumuz kesilince duyduğumuz acı, o anda oradan canın çekilmesi sebebiyledir. Bunu, bütün uzuvlardan canın çekilmesi anındaki duruma kıyaslarsak ölüm acısının ne kadar şiddetli olacağı daha iyi anlaşılır. Ruh vücudumuzu tedricî olarak terk eder. önce ayaklardan yukarı doğru çekilir, ayaklar soğumağa başlar. Daha sonra ise bacaklar ve daha yukarı kısımlardan çekilir ve gırtlağa gelince artık insanın dünya ile ilgisi kesilir. Dünyayı göremez ve öteki âleme yönelmiş olur. 10

Ölüm anında insanın yanına gelen melekler, kâfire son derece korkunç bir surette görünerek şöyle hitap ederler: "Çık, ey habis cesette olan habis ruh. Alçaltılmış olarak ve Cehennemle müjdelenmiş olarak çık." Bu hitap ruhun çıkışına dek sürer. 11

Lafızlarında bazı faklılıklar olsa da manâ yönünden aynı olan rivayetlerde mü’minin ruhunun ölüm meleği tarafından alınır alınmaz hemen yanında bekleyen rahmet meleklerine verileceği ve onlar tarafından yükseltileceği; kâfir ve kötü kimselerin ruhlarının ise bekleyen azap meleklerine teslim edileceği ve kendisine gök kapılarının açılmayacağı haber verilmiştir. Kur’an-ı Kerim’de işaret olunduğu gibi, 12 ölüm meleğinin ruhu alışı esnasında hazır bulunan rahmet ve azap melekleri birbirlerine "bunun ruhunu kim yükseltecek?" diye sorarlar. Ta ki Allah Teâlâ bunlardan birine o kişinin ruhunu almalarını emredinceye dek. 13 Bu esnada ruh müdrik olarak bakî kaldığından dünya hayatının sona erdiğini ve bedenden ayrıldığım bilir. 14

Bera’ İbn Âzib’den rivayet edilen bir hadis-i şerifte ruhun cesetten çıkışı ve mezara konuluncaya kadar başından geçen olaylar şöyle anlatılıyor: "Resûlullah (S) ile birlikte ensardan bir adamın cenazesine gittik. Kabre vardığımızda mezar henüz kazılmamıştı. Peygamber (S) oturdu, biz de yanı başına oturduk. Sessiz duruyorduk. Rasûlullah (S) elindeki bir odun parçasıyla toprağı karıştırıyordu. Birden bire başını kaldırdı ve iki ya da üç kere: "Kabir azabından Allah’a sığının!" dedi. Ve sonra şöyle buyurdu: "Mü’min kul dünyadan ayrılmak ve âhirete göçmek üzereyken ona semâdan yüzleri güneş gibi parlak melekler, Cennetten getirdikleri kefen ve kokularla gelip baş ucuna oturur ve şöyle der: Ey iyi ruh, çık ve Allah’ın mağfiretine rızasına kavuş, 15 Kabın ağzından suyun aktığı gibi ruhu çıkar ve onu ölüm meleği alır. Hazır olan melekler, göz açıp kapayıncaya kadar bir zaman içerisinde mü’minin ruhunu ölüm meleğinin elinden alıp, getirdikleri kefen ve güzel kokular içine koyarlar ki, ondan çıkan miskten daha güzel bir koku yeryüzüne yayılır. O ruhu hemen yükseltirler. Rastladıkları her melaike topluluğu bu hoş kokunun ne olduğunu sorarlar. Mü’minin güzel kokulu ruhunu yükselten melekler de onun dünyadaki en güzel isimleriyle falan oğlu falan diye söylerler. Ta ki, dünya semâsına varınca gök kapılarının kendisine açılmasını isterler. Gök kapıları açılır ve yükselirken ta yedinci kat semaya kadar her semada bulunanlar onu daha sonraki en yakın semâya dek uğurlarlar. Böylece yedinci kat semâya gelince Allah Teâlâ: "Kulumun kitabını (dünyada işlemiş olduğu iyi amelleri) İlliyyûn’a, yani Levh-i Mahfuz’un bir kıtasına yazın ve onu yeryüzüne iade edin. Ben Azîmuşşân onları topraktan yarattım. Yine toprağa çevireciğim ve ikinci defa ondan çıkaracağım." buyurur ve melekler ruhu yeryüzüne indirirler. Ceset kabre girdikten sonra da ruh cesede iade olunur… 16

Diğer bir rivayette ise mü’minin ruhunun çıkışı yağdan kıl çekmeye teşbih edilmiş, ve çıkar çıkmaz hazır bulunan rahmet melekleri tarafından İlliyyûn’a götürüleceği haber verilmiştir. 17

Şa’ranî’nin "Muhtasaru’t-Tezkire" de naklettiğine göre, İmam Gazzalî’de "Keşfu Ulûmi’l-Âhire" adlı eserinde yukarıdaki Berâ’ İbn Âzib hadisindekine yakın bir ifade ile ruhun yedi kat semâya yükseltilişini ve Allah Teâlâ’nın huzuruna çıkarılışını anlatmaktadır. Gazzâlî’nin anlatılışında her gök kapısının açılışında, mü’minin iyi amellerinden bir ya da bir kaçının melekler tarafından medh için zikredileceği de vardır. 18

Dahhâk’tan (v. 105/723), âyeti 19 için "İnsanlar bedenini teçhiz ederken melekler de ruhunu teçhiz ederler" dediği rivayet edilmiştir. 20 Ebû Hureyre (v. 57/676) nin Rasûlullah (S) den rivayet ettiği isnadı hasen bir hadis-i şerifte, mü’minin ruhunun rahmet melekleri tarafından semâya yükseltileceği ve orada mü’minlerin ruhlarının yanına götürüleceği haber verilmektedir. Mü’minler, yeni gelen ruh sebebiyle çok sevinecekler ve ona hemen dünyadakileri "falan ne yaptı? Filanın durumu nasıl?…" gibi sorularla sormaya başlayacaklar. O esnada onlara: "Arkadaşınızı bırakın istirahat etsin. Çünkü o şiddetli bir geçitte idi." denir. Sonra yine sorularına devam ederler. Sorulanlardan bazıları için: "O öldü. Size gelmedi mi?" deyince: "Ateşe götürüldü." derler. Kâfir Öldüğü zaman ruhundan çok kötü bir koku yayılır ve ruhu kâfirlerin ruhlarının yanma getirilir.21 Ebu Hureyre, kendisinden sahih bir senetle nakledilen sözünde de, mü’minin ruhunun semâya yükseltileceğini ve orada mü’minlerin ruhlarının gelip kendisine dünyadaki tanıdıklarını soracaklarını söylemiştir.22

İstanbul surları dibinde medfun olan Ebû Eyyûb el-Ensarî (v. 51/671) de mü’minin ruhunun yükseltilişini anlatırken rahmet ehlinin kendisini karşılayarak dünyadakileri soracaklarını haber vermektedir. 23 Meşhur hadis ravisi Vehb b. Münebbih (v. 110/728), mü’minlerin ruhlarının gelen mü’mini karşıladıkları ve dünyadan haber sordukları bu makamın yedinci kat semâda Allah tarafından mü’minlerin ruhları için yaratılmış parlak bir yer olduğunu belirtmiştir. 24

Yine hadis-i şeriflerde ifade edildiğine göre, kâfir ve günahkâr olanların ölümü anında melekler kendilerine korkunç bir surette görünecek, kendisini azapla müjdeleyecek ve ıslak yünden dikenli demirin çıkarıldığı gibi, zorla ve azap ederek ruhlarım alacak. 25

Bu esnada imansızlar çok şiddetli azap ve korku içinde olacak. Ölüm meleği çıkardığı ruhu, yanında Cehennem’den getirdikleri bir ateş parçasıyla bekleyen azap meleklerine teslim edecek. O esnada kâfirin ruhundan çıkan pis koku her tarafa yayılacak. Azap melekleri bu ruhu, dünya semâsına götürüp kapıların açılmasını istedikleri zaman gök kapılan açılmayacak ve ruhu Siccin’e, emsali ruhların yanına götürülüp yaptığı kötülükler oraya yazıldıktan sonra ruh, kabre konan cesedine iade olunur.26

Kur’an-ı Kerim’de bunların hali şu şekilde dile getirilmiştir: "Âyetlerimizi yalanlayanlar ve onlara iman etmeyi kibirlerine yediremeyenler (var ya), onlara gök kapıları açılmaz (ruhları göğe yükselmez) ve deve iğnenin deliğinden geçinceye kadar (yani hiç bir zaman) Cennete giremezler. İşte biz, günahkârlara (müşriklere) böyle ceza veririz."27

Bu konuda mü’min ve kâfirin hallerini anlatan haberler pek çoktur. Burada Ebu Hureyre’den Müslim’in (v. 261/874) rivayet ettiği hadis-i şerifi de zikrederek konuyu noktalayalım. Ebu Hureyre (R), Rasûlullah (S) in şöyle buyurduğunu söylemiştir: "Mü’minin ruhu çıktığı zaman, onu iki melek karşılayıp alırlar ve yükseklere götürürler." Râvi Hammâd (v. 167/783), müteakiben güzel kokusunu ve miski zikretti, demiştir. Daha sonra Peygamberimiz (S): "Ve semâ halkı: "Arz (yeryüzü) tarafından hoş ve güzel bir ruh geldi. Allah sana ve (dünyada iken) imar edegeldiğin cesedine salât eylesin." derler. Müteakiben Aziz ve Celil olan Rabbine götürülür. Sonra: "Bunu ecelin sonuna (yani Sidretü’l-Müntehâ’ya) götürün" buyurulur. Kâfire gelince; onun ruhu çıktığı zaman . Hammâd, pis kokusunu ve laneti de zikretti, dedi semâ ehli, arz tarafından habise bir ruh geldi, derler. Onu ecelin sonuna (yani Siccîn’e) götürün, denilir." Ebu Hureyre: "Rasûlullah (S), hemen üzerinde bulunan ince örtüyü burnuna götürdü de şöylece kapattı." dedi. 28

Mü’minin ruhunun burada anlatılan hallerle karşılaşmasının, yıkanıp kefenleninceye kadar sürdüğü ve cesedi kefenlenirken, ruhun da birlikte kefene gireceği bildirilmiştir. 29 Diğer bir rivayette ise, yıkanması esnasında cesedi seyrettiği haber verilmektedir.30 Bazı rivayetlerde ise kabre konuluncaya ve üzerine toprak atılıncaya dek bir meleğin elinde cesede yapılan muameleyi seyredeceği ve daha sonra kabre konan cesedine döneceği haber verilmiştir ki, 31 bunların hepsi de mümkün şeylerdir. Çünkü zaman izafidir ve bize göre çok kısa bir zaman hududu içerisinde, Allah’ın mü’minin ruhuna bir çok olayı yaşatması mümkündür.

Kâfir ve günahkâr olanlar ise, cesetlerine yapılan muameleyi içinde bulundukları azap durumu ve hasretleri sebebiyle bilemezler. Onlar, kendi başlarına gelecek olanla meşguldurlar. 32

Dipnotlar:

1) En’am, 6/61

2) Zümer, 39/42

3) Secde, 32/11

4) Hasan el-İdvi, el-Hamzavi, Meşariku’l-envar, s 23 M Kesteliyye, 1277 h ve Mısır, 1316

5) Aynı eser, s 25-26

6) Bkz Aynı eser, s 25

7) Şa’râni, Tezkiretü’l-imam Ebi Abdillah el-Kutubi, s 17, Kahire, 1310

8) Ahmet Faiz, el-Yevmü’1-âhir, s 83; Gazzâli, Muhammed b Muhammed, lhya-u Ulûmi’d-Din, c IV, s 447, Mısır, 1939

9) Gazzâli, age c IV, s 447; Ahmed Faiz, age s 83

10) Gazzâli, age c IV, s 445-446; Ahmed Faiz, age s 82

11) Şa’rani, age s 17

12) Bkz Kıyâme, 75/27

13) Abdullah Sirâcuddin, el-İman bir Avalimi’l-Ahire, s 47, Halep, 1977

14) Gazzâli, Dürretü’l-Fâhire v 311 b; Kıyâme, 75/28 âyeti de bu durumu bildirir

15) Fecr, 89/27-28 âyetlerinde bu hitap dile getirilmiştir

16) Ahmed b Hanbel, Mûsned, c IV, s 287-288; c IV, s 295-29; Rodosizâde, Ahvâl-i Âlem-I Berzah, v 51 a-51 b; Hasan el Idvi, age s 36-37; M Kesteliyye, 1277 h; Abdullah Sirâcuddin age s 48-49; Sübki, Şifaü’s-Sikam, s 166-167, Bulak 1318 h

17) Şa’râni age s 18; Hasan el-Idvi, age s 9, Mısır, 1316

18) Şa’rânî age s 19;Hasan el-Idvi,age sl7, Mısır, 1316 h

19) Kıyâme 75/29

20} Suyûtî, Şerhüs-Sudûr v 26 b; v 166 b

21) Nesâi, Sünen, Cenâiz, 9, c IV s 8-9; Suyuti Büşra’1-Keib Bi Likâi’l-Habib, v 144 b; Suyûtî, Şerhüs-Sudûr, v 37 a

22) Suyûtî,Büşra’l-Keib, v 144 b

23) Şa’rani, age s 18

24) Aynı eser, aynı yer

25) Abdullah Sirâcuddin, age s 50

26) İbn Mâce, Sünen, Zühd, 31, c II, s 1423-1424; Ahmed b Hanbel, Müsned, cIIs 364-365; c VI, s 140; İskilipli Atıf Hoca, Mir’âtü’l-lslâm, s 180-181; İst Tarihsiz, (Frenk Mukallitliği ve İslam Adlı eserin sonunda); Abdullah Sirâcuddin, age s 50

27) Araf, 7/40

28) Müslim, Sahih, Cennet, 17, c IV, s 2202

29) Hasan el-Idvî, age s 34, M Kesteliyye, 1277 h

30) Aynı eser, s 37

31) Aynı eser, s 38

32) Şa’rani, age s 20

Kaynak: Süleyman Toprak, Ölüm ve Ötesi

Cevap: Ölürken acı çekecek miyiz. Herkes mi acı çekiyor yoksa kisiye göre değişiyor mu? Kabi

Kayıtsız Üye
Gercekten harika bir yazi olmus !

kabir azabını herkes çekecek mi, ölünce herkes acı çekecek mi, herkes kabir azabı çekecek mi