Peygamber efendimizin şakaları

Peygamber efendimizin şakaları

ihramlı
Peygamberimiz çocukları çok severdi. Onlarla ilgilenir, sevindirirdi. Çocuklar Peygamberimizden hiç kaçmazlar, nerede görseler hemen yanına gelirler, çevresini sararlardı.

Enes bin Mâlik anlatıyor:

"Peygamber Efendimiz insanların en güzel ahlâklısı idi. Benim Ebû Umeyr adında küçük bir kardeşim vardı. Peygamber Efendimiz bizim eve gelerek onu gördüğünde,

"Ebû Umeyr’i üzgün görüyorum, sebebi nedir?" "Babam, ‘Yâ ResulAllah, oynadığı nugayr kuşu öldü’ dedi.

(Nugayr, serçeye benzeyen kırmızı gagalı bir kuştur.)

"Bundan sonra Peygamber Efendimiz, Ebû Umeyr’i ne zaman görse;

"Ebû Umeyr ne oldu senin nugayr?’ diye takılırdı."

Hazret-i Enes’in kendisi de Peygamberimizin hizmetine on yaşlarında iken girmişti. Bir defasında Efendimiz kendisine:

"Ey iki kulaklı adam" diye takılmıştı.

Peygamberimiz aile içinde mükemmel bir eş, şefkatli ve sevimli bir babaydı. Zaman zaman eşleriyle de şaka yapar, onlarla olan samimiyetini geliştirirdi.

Peygamberimizin aile içinde şöyle bir latifesi de olmuştu:

Adamın biri Peygamberimizin amcasıoğlu Abdullah bin Abbas’a sordu:

"Peygamber Efendimiz şaka yapar mıydı?"

"Evet, yapardı."

"Şakalarından bir örnek verir misiniz?"

"Bir gün hanımına bol bir elbise giydirdikten sonra;

"Güle güle giy, Allah’a şükret ve gelinler gibi yerde sürü’ diye takıldı."

Peygamberimiz kimsesiz, fakir, yoksul, herkesin yüz vermediği, ilgilenmediği insanlarla küçük şakalar yapar, kalplerini kazanırdı.

Enes bin Mâlik anlatıyor:

"Bir gün adamın biri Peygamber Efendimizin huzuruna geldi ve kendisinden bir binek hayvanı istedi.

"Peygamberimiz ona, ‘Peki, sana bir dişi deve yavrusu vereyim mi?’ diye takıldı.

"Adamcağız, ‘Yâ ResulAllah, ben sizden bir binek istiyorum, dişi deve yavrusunu ne yapayım?"

"Peygamber Efendimiz gülerek:

"Bütün develer dişi deve yavrusu değil midir?’ buyurdu."

Peygamberimizin dadısı ve Zeyd bin Hârise’nin hanımı Ümmü Eymen, bir gün Peygamber Efendimize gelir ve onu evine davet eder:

"Yâ ResulAllah, beyim sizi davet ediyor."

"O da kim, hani şu gözlerinde beyazlık olan adam mı?"

"Beyimin gözlerinde beyazlık yok yâ ResulAllah!"

"Evet, gözlerinde beyazlık var."

"VAllahi yok yâ ResulAllah."

"Hiçbir insan yoktur ki, gözlerinde beyazlık bulunmasın."

Peygamberimizin buna benzer bir latifesini Hasan-ı Basrî Hazretleri rivayet ediyor:

Bir gün yaşlı bir kadın Peygamberimize gelerek:

"Yâ ResulAllah! Cennete girmem için bana dua eder misiniz?" dedi.

Peygamber Efendimiz:

"Yaşlı kadınlar Cennete giremez" diye ona takıldı.

Bunun üzerine kadın ağlayarak oradan ayrıldı.

Peygamber Efendimiz, Sahabîlere:

"Gidin ona söyleyin, ‘Sen Cennete yaşlı olarak giremezsin.’ Cenab-ı Hak, ‘Biz onları yepyeni bir yaratılışla yarattık da, eşlerine sevgi ile düşkün hep aynı yaşta genç kızlar yaptık’ buyurmuyor mu?" (Vakıa Sûresi, 36.)

Peygamberimizin bir başka latifesini de Enes bin Mâlik’ten dinleyelim:

"Çöl halkından Zahir adında bir adam vardı. Zahir Peygamberimize her gelişinde kendi yetiştirdiği ürünlerden hediyeler getirirdi. Şehirden çöle döneceği zaman da, Peygamber Efendimiz ihtiyacı olan şeylerle onun heybesini doldururdu. Gelen hediyelere bu şekilde karşılık verdikten sonra da şöyle buyururdu:

"Zahir bizim çölümüz, biz de onun şehriyiz."

"Peygamberimiz Zahir’i çok severdi. Halbuki Zahir hiç de güzel değildi. Fizikî olarak son derece çirkin bir adamdı.

"Bir gün pazarda çölden getirdiği malları satmaya çalıştığı bir sırada Peygamber Efendimiz gitti, sessizce yaklaştı, Zahir’i arkasından kucakladı ve elleriyle gözlerini kapadı.

"Zahir tutanın kim olduğunu göremiyordu. Tutan kimse bıraksın’ diye çabalamaya başladı. Bu arada göz ucuyla arkasından tutanın Efendimiz olduğunu anlayınca sırtını Peygamberimizin göğsüne iyice dayamaya başladı.

"Zahir’in bu neşeli hareketinden hoşlanan Peygamber Efendimiz yüksek sesle:

"Bu köleyi satıyorum, var mı alan?’ diye seslenmeye başladı.

"Zahir boynu bükük, mahzun bir halde:

"Yâ ResulAllah, benim gibi değersiz bir köleye vAllahi

kuruş veren olmaz’ deyince Peygamber Efendimiz: "Hayır, yâ Zahir, sen Allah katında hiç de değersiz

değilsin’ buyurdu.

Cevap: peygamber efendimizin şakaları

fevziay
"peygamber Efendimiz İnsanların En Güzel Ahlâklısı İdi. Benim Ebû Umeyr Adında Küçük Bir Kardeşim Vardı. Peygamber Efendimiz Bizim Eve Gelerek Onu Gördüğünde,

"ebû Umeyr’i Üzgün Görüyorum, Sebebi Nedir?" "babam, ‘yâ ResulAllah, Oynadığı Nugayr Kuşu Öldü’ Dedi.

(nugayr, Serçeye Benzeyen Kırmızı Gagalı Bir Kuştur.)

"bundan Sonra Peygamber Efendimiz, Ebû Umeyr’i Ne Zaman Görse;

"ebû Umeyr Ne Oldu Senin Nugayr?’ Diye Takılırdı."

hazret-i Enes’in Kendisi De Peygamberimizin Hizmetine On Yaşlarında İken Girmişti. Bir Defasında Efendimiz Kendisine:

"ey İki Kulaklı Adam" Diye Takılmıştı.

Yanıt: peygamber efendimizin şakaları

mumsema
Dünyada nasip olmadı onun mubarek ağzından şakalar dinlemek ama inşaAllah ahrette nasip olur. Allah cc razı olsun kardeşler…

Soru: peygamber efendimizin şakaları

gülseven
Allh CC razı olsun çok güzel kızımda bu siteye takılıyor ben anlatıyorum ama tesirli olmuyor burdan okuyunca çok tesiri oluyor Allah herkesten razı olsun çok teşekkür ederim

Islamkizi
Allah c.c lazi olsun okurken gülümsedigimi farkinda degilmisim 🙂 ALLAHim ins Ahiretde onun Mübarek agzindan Sakalari dinlemeyi nasip ed bizlere Amin

frontal06
Ya ResulAllah (s.a.v) Yemin Ederim Seni çocuklarımdan Anamdan Babamdan çok Seviyorum özlüyorum Seni Gönül Yanıyor

yusuf0571
< "Çöl halkından Zahir adında bir adam vardı. Zahir Peygamberimize her gelişinde kendi yetiştirdiği ürünlerden hediyeler getirirdi. Şehirden çöle döneceği zaman da, Peygamber Efendimiz ihtiyacı olan şeylerle onun heybesini doldururdu. Gelen hediyelere bu şekilde karşılık verdikten sonra da şöyle buyururdu:

"Zahir bizim çölümüz, biz de onun şehriyiz."

"Peygamberimiz Zahir’i çok severdi. Halbuki Zahir hiç de güzel değildi. Fizikî olarak son derece çirkin bir adamdı.

"Bir gün pazarda çölden getirdiği malları satmaya çalıştığı bir sırada Peygamber Efendimiz gitti, sessizce yaklaştı, Zahir’i arkasından kucakladı ve elleriyle gözlerini kapadı.

"Zahir tutanın kim olduğunu göremiyordu. Tutan kimse bıraksın’ diye çabalamaya başladı. Bu arada göz ucuyla arkasından tutanın Efendimiz olduğunu anlayınca sırtını Peygamberimizin göğsüne iyice dayamaya başladı.

"Zahir’in bu neşeli hareketinden hoşlanan Peygamber Efendimiz yüksek sesle:

"Bu köleyi satıyorum, var mı alan?’ diye seslenmeye başladı.

"Zahir boynu bükük, mahzun bir halde:

"Yâ ResulAllah, benim gibi değersiz bir köleye vAllahi

kuruş veren olmaz’ deyince Peygamber Efendimiz: "Hayır, yâ Zahir, sen Allah katında hiç de değersiz

değilsin’ buyurdu alıntı
>
sözün bittiği yer

Ecrinim
< Dünyada nasip olmadı onun mubarek ağzından şakalar dinlemek ama inşaAllah ahrette nasip olur. Allah cc razı olsun kardeşler.. >
amin..

çok güzel bir konuydu,keyifle okudum
Allah c.c. razı olsun krdeşim

peygamber efendimizin şakaları, nugayr, efendimizin şakaları