Çok evhamlıyım ne yapmalıyım

Çok evhamlıyım ne yapmalıyım

öylesine biri
Selamün aleyküm. 22 yasındayım. kendimi bildim bileli takıntılarım var, çok evhamlıyım ve evhamım hep aynı konudan. bir yere gitmeden, önemli bir şeylerden önce (düğün, mezuniyet, önemli sınavlar) gibi hep stres yaşıyorum. bu stres normal okula giderken ya da biriyle bulunacaksam da çok şiddetli bir şekilde oluyor. Gün içerisinde eğer dışarıdaysam takıntım yüzünden yemek yiyemiyorum. Aç acına gezmekten de çok yoruldum. Bu strese, sürekli stresli yaşamaya tahammül edemiyorum. ‘Arkadaşlarınla buluş’ vs demeyin çünkü zaten bende takıntı, korku dışarıda birilerinin yanında oluyor. Kısır döngüye giriyorum. Bana verilen hayata şükretmem gerektiğini bilmeme rağmen bu sorunlara dayanamıyorum, korkular ve sürekli keder duyuyorum. gelecek korkusu. sanki biz ne yaşarsak yaşayalım Allah’ın hiç etkisi yokmuş gibi geliyor. çünkü ben korku yaşıyorum ve hep yaşıyorum. herkes diyor ki ‘üstüne.git, geçirebilecek olan tek sensin.’ geçiremediğim için ve bu korkuyu duymaktan sürekli stres ve stresin yarattığı vücut hastalıklarından yıldım. sürekli Allah’a isyan ediyorum ve ettiğim için de üzüntü duyuyorum. intihar etmeyi istiyorum neden sürekli şeytanların sevineceği şeyler başıma geliyor anlamıyorum. 4-5 senedir hem sindirim sistemi hem sınır sistemi hastalıkları ile boğuşuyorum. mide bağırsak baya bozuldu anlayacağınız. kendi kendime telkin veremeyen biriyim. psikiyatrik ilaçlar da kullandım hacamat olup hoca hoca da gezdim. Her şey benim yapımdan kaynaklanıyormuş. Yapımın böyle olmasından bıktım keşke yaratılmasaydım diyorum çünkü hiçbir vasfim yok sadece psikolojik sorunlar duyup kuruntulara giriyorum

Yorum: Çok evhamlıyım ne yapmalıyım

nick37
Selamun Aleyküm

Keder ve isyan kalbe zarardır.Kalbi bu şekilde isyan ile ve kederle doldurmak Allah muhafaza imanın zarar görmesine sebep olabilir.Emin ol bu bütün hastalıklardan daha kötüdür.Bu dünyayı cennet olarak düşünmemek lazım.İmtihan dünyasındayız.Senden çok çok aşağı olan insanları düşün elleri olmayan, ayakları olmayan, kışın soğunda sokaklarda yatan, aç kalan, annesi babası olmayıp yetim olan kimsesiz çocuklar var.Bize düşen zorluklar karşısın da sabretmektir.Allah sabredenler ile beraberdir.Allah bizim için her zaman iyi olanı emreder.Hikmetine aklımız ermeyebilir ama daha sonra Rabbimizin huzurunda utanmamak için yanlış şeyler düşünmemek gerekir.

Bakara Suresi – 153

Ey iman edenler! Sabır ve namazla yardım dileyin. Şüphesiz Allah sabredenlerin yanındadır.

Hac suresi – 35

Onlar öyle kimselerdir ki, Allah anıldığında kalpleri titrer, başlarına gelen musibetlere sabrederler, namazlarını özenle kılarlar ve kendilerine verdiğimiz rızıklardan Allah yolunda harcarlar.

Âl-i İmrân Suresi – 146

Nice peygamber vardır ki onunla birlikte birçok Allah erleri savaştılar. Allah yolunda başlarına gelenlerden ötürü gevşemediler, yılmadılar, boyun eğmediler. Allah, sabredenleri sever.

Ebû Hüreyre radıyAllahu anh’den rivayet edildiğine göre, Resûlullah sallAllahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

Hayat şartları sizinkinden daha aşağı olanlara bakınız; sizden daha iyi olanlara bakmayınız. Bu, Allah’ın üzerinizdeki nimetini hor görmemenize daha uygun bir davranıştır.

Müslim, Zühd 9. Ayrıca bk. Tirmizî, Kıyamet 58, Libâs 38; İbni Mâce, Zühd 9

Yorum: Çok evhamlıyım ne yapmalıyım

Kayıtsız Üye
Biliyorum isyan etmemem kendimden kötü durumdakileri görmem gerektiğini fakat kendimi durduramıyorum. sürekli yemek yeme ve kusma ile ilgili korkular yaşıyorum. bir yere gitmeden o gece uyuyamıyorum. bu konu ile ilgili bir sürü video ayet hadis okudum. ben zaten imanım zarar gördüğü için de katlanamıyorum bu hastalığa. ömür boyu psikolojik sorun çektim. ve hala çekiyorum. çukur gibi. baş edemediğimiz durumlarda Allah’tan yardım istememiz gerekmez mi? ben yardım istiyorum çünkü benim imanımı sarsacak kadar uzun sürdü bu hastalık. elbette bu dünya imtihan dünyası ama benim hassas ve aşırı inatçılığım yüzünden bir türlü iyileşemiyorum. psikolojik sorunlar vücuduma yansıyor sürekli çok gerginim çünkü. pek çok hastalığa sebep oldu. misal hastaneye gidip sabah kan vereceğim beynim başlıyor kurmaya. şeytanın sahibi ben değilim ben ondan Allah’a sığınmaya çalışıyorum ve hiçbir şey değişmiyor. ben her şeyin bize bağlı olmasından bıktım. Ayet’te ‘biz insanın kaderini kendi çabasına bağlı kıldık’ demiyor mu? ben sürekli hastane hastane doktor doktor geziyorum. sürekli ilaçlar, tahliller. her şeyi yapıyorum ne görünen hastalıklarıma şifa bulabildik ne de ruhsal sağlığıma. Her gün Kuran okumaya çalışıyorum, namazlarımı da kılıyorum. Ama ben ben olmaktan bıktım çünkü yaşadığım müddetçe bu sorunlar devam ediyor. bunalıyor insan

çok evhamlıyım