Eşimle uzlaşamadık…akıl verin bana

Eşimle uzlaşamadık…akıl verin bana

NURİMERCAN
SELAMÜNALEYKÜM..eşimle İKİ yıllık evliyiz bundan öncede BİRseneye yakın görüştük.eşim kapalı bir bayan ailesi akrabaları BEŞ vakit namazındalar ayrıca doğulular.eşimle ben önceki eşimden ayrılmak üzereyken tesadüfen tanıştık.boşanma davası açmıştım ve hiç ümit yoktu.ilk eşimden İKİ şimdiki eşimden BİR çocuğum var.çok zor günler geçirdik eşimin ailesi beni istemedi ilk önceleri bizde ölümü göze alarak kaçtık.ama sağolsun kayınbabam ALLAH.tan korkan biri ve ailelerdeki en sözü dinlenen insan ve hacı bizi affetti herkeste kabul etti.eşimle kaçınca dini nikahla durduk bir süre çünkü boşnmamız uzadı DOKUZ ay daha.eşim bunları göze alarak kaçmıştı bana kendisi 23 ben 33 yaşındayım.o aralar çokta borcum vardı perişandım ölümü düşünürken sağolsun eşim bana el uzattı.mutluyduk..bir ara işsiz kaldım kırıkkaleye abimlere gittik 4 ay kadar oradada işsizlik baş gösterince memlekete dönmek zorunda kaldık aydın a.eşim burada doğum yaptı.bir süre sonra kaınbabamlarla barıştık ve istanbula yerleşmeye karar verdik.eşimle ilk tanıştığımızda çok içki içiyordum bunalımdaydım hataydı ama bile bile içiyordum inançlı insan olmama rağmen…istanbula gidince üstümde bilinmez bir baskı vardı ağır gelmişti istanbulunyükü eşimde bende çalışıyorduk geçiniyordukta bir yandan yavaş yavaş borçlarımızız ödedik azda olsa.ne olduysa istanbulda oldu.bir kaçkez içki içmiştim eşim bana içersen boşanırım diyordu bende anlayış göstermesini istedim haksız olsamda..ertesi günü tekrar içtim ama sarhoş olacak kadar içmem hiç.yaz günü camlar açık boşanacağım diye bağırdı sus dedikçe bağırdı bende o sinirle boynunu sıkmış bulundum tabiiki canına kast edecek kadar değil ama yanlıştı davranışım..o an üzerime biri çöktü sanki eşimi bıraktım oturdum ama içimde vücudumda öyle ağırlık olduki ölmek istedim eşimi çocukları al yan odaya geç çok kötüyüm dedim.diğer çocuklarımıda yanıma almıştım istanbula….neyse kendime geldim 2 saat yalvardım eşime affet diye en sonunda tamam ama çalışmam bundan sonra dedi bana konu kapandı mutfağa geçip meyva falan yiyip yattık.sabah uyandığımda oğlum ve kızım yanımda 5 ve 6 yaşlarında eşim diğer oğlumu alıp çocuklara ben ekmek almaya gidiyorum ses çıkarmayın babanız uyanmasın demiş.ben anladım tabi gitmişti.şuan 3 ay kadar oldu bu sürede çok yalvardım ama olmaz diyor bu saatten sonra tat vermez diyor.belkide olayların buraya kadar varacağını tahmin etmemiştİ.çünkü eşimi ikna etmek için abisine gittiğimizde abisi eve geldiğinde bizi yani annemi ve beni kovdu.ama annem gönül koymadı tek geçinin diyordu…eşim annem ilk geldiğinde eşimle konuştu eşim güvenmiyorum diyor olmaz diyor.annem kefiliz dedi babamda eşim(ya bidaha olursa diyor)ve bir kere şakasına beş çocuğumuz olsaydı bırakıp gitmezdin(anneme 1 çocuk yeter şimdi diyor) demiştin o kavgamızda 1 hafta öncede gitmişti ondaki sebeb babasının üst katında amcaları var eşim evlenmeden önce amcaoğlusuyla çıkışlar kısa bir süre eşim ilgi göstermiyor diye bırakmış onu.nasıl anlatayım ya….en küçük oğlumu kayınvalidem bakıyor diğer çocuklar evde tek başına arada kontrol ediyorduk.eşim haliyle bebek küçük olduğu için öğle paydoslarında oğlumuzu emzirmek için baba evine gidiyordu..bizde kiradaydık babamlara ONBEŞ mt yakında oturuyorduk..yine bir içkili halim eşime amcaoğlun seni rahatsız ediyormu diye sırdum..hayır yapmaz öyle şey dedi.olursa söylermisin dedim tabiiki dedi ama olsada zor çünkü sülaleler birbirine düşer kan dökülürdü.ben doğulu değilim.aydınlıyım..kan dökülmesede çok ama çok karışır nifak çıkardı.bi ara eşim çarşıya çıktı geldiğinde nerde kaldın diye çıkıştım aldıkların iğreç kokuyor falan dedim attırdım çöpe ne dedilik içindeymişim kıskançlıktan önümü görmüyordum onunlamı konuştun dedim birde..o akşam babasına gitti ama İKİ gün kaldı beni affettiler (bu konuda bile)affettiler.ama şidi içki yüzünden ÜÇ aydır ayrıyız onur gurur şeref demedim yalvardım ama çok garip bazen sakin bazen sinirli anlayamıyorum ama dönücem demiyor..arada bir para verdim çocuğun ihtiyaçlarınıda alıyordum..belki sebeb diğer çocuklardır diye onları memlekete annelerine bıraktım..perişanım ağlamaktan harap oldum yemiyorum uyumuyorum dedim oda (sanki ben çokmu rahatım bende perişanım diyor)(para verdiğimde nazlanarak alıyor arada gülüyordu bana)(buraya yazamayacağım davranışlarımda oldu gülüyordu hep iyiydi bazen bana karşı)ama dönmedi hala..son çare olarak istanbuldaki eşyalarımı bir odaya yığdım dışarıdan göükmeyecek şekilde perdeleride söktüm..dinen çocuk benim olduğundan kayınbabamlar ve eşim karşı çıkamadı bende eşimde evin anahtarı olduğu için kilidi değiştirp abimlere geldim kilidi değiştirdim çünkü eşim eve girer görürse oyun die dahada inat yapar..çok üstüne varınca olmadı birde bu şekilde denemek istedim.biraz uzak durup özletmek olan çocuğada oluyor emzikli ama evliliğin kurtulması için bu son çareydi…ama eşim şuan ALTI gün olmasına rağmen çocuğu bile aramadı..bu arada eşim gittikten sonra elbette ALLAH için içkiyi bıraktım o zor anlarımda bile içmedim tövbe ettim BEŞ vakit namazlara ALLAH sığındım hala aynı..pişmanım çünkü…çok dua ettim eşimin ailesi geçinmemizi istiyor herkes istiyor ama eşim dönmem diyor..ne olacak bu halimiz İKİ buçuk ay oldu dedim geçen haftalarda( BEŞ ayda oabilir BİR senede diyor)bu arada istiharede bulundum İKİ kez eşim bana dönmüş gördüm ama memleketteydik..herkezs şaşkın açıkçası kendi aileside şaşkın babam beni gönderirseniz eşime zorla giderim beni bulamazsınız dediği için elimden bişi gelmiyor diyor.okadar çıkmazdayızki anlatamam.ne olacak bilmiyoruz.kafamız allak bullak oldu.bu arada eşimden asla şüphem olmadı ama amcaoğlusunu tanımadığım için o şekilde sorular sordum.şuda bir gerçek herşey dilimde benim(tavsiyeniz nedir bir dua varmı tesirli felak nas okuyorum en çok..çünkü eşimin davranışları çok tutarsız bir öyle bÖYLE)

Cevap: eşimle uzlaşamadık…akıl verin bana

RoSe NurS
Allah yardımcınız olsun çok dua edin