Payıma hüzün düştü

Payıma hüzün düştü

Muhammed_Enes
Selam sana ey Sevgili..
Uzun bir aradan sonra yine kalemime dayandım. Aşkımı kar tanesi beyazlığında olan sayfalara dökmeye geldim.
Yazmayalı bir hayli zaman oldu. Özlemişim sana yazmayı, seni sana anlatmayı, seninle dertleşip, belimi büken hicran yarasını arz etmeyi.
Dün gece rüyama geldin, sıkıntılı ve hüzünlüydün? Neyin vardı ki? Mutsuzluktan ziyade sağlığın endişelendirdi beni. Sağlığın ne durumda ey sevdiğim? Çok endişeli ve çaresizim. Dualarımın en güzelini gönderiyorum sana. Bu da senin imtihanındı. Ama sen kuvvetlisin zira Sıkıntılara göğüs germeyi senden öğrenmiş, başa gelen her musibetin Allah’tan geldiğini sen aşılamıştın bana. Yüreğindeki iman zerrecikleri yayılmıştı hücrelerime. Rüyamda olsa bile azıcık hasret giderdim diyebilirim ama sabahında yüreğimin acıdığını hissettim. Şuan tüm benliğim sende, seninle kalkıyor seninle oturuyorum. Doğrusu ben, artık ben değil, tamamı ile sen olmuş ve bu şekilde yaşamaya devam ediyorum.Her yazımda derim ya, takdir-i ilahtı senden ayrılışım, yüreğimin en büyük imtihanıydı.

Aylar, yıllar hatta asırlar geçse de yüreğimde var olan sevgin hep yanacak ve yandıkça canımı acıtacak.
Zaman geçtikçe hicran yarası daha çok büyümekte, özlem artmakta ve bu hasret beni günbegün eritmekte.
Sanma ki mutluyum, sadece mutluluk rolüne bürünmüş bir aktör gibi hayatımı sürdürmekteyim.Aşk’ın ne olduğunu sen öğrettin bana, karşılıksız sevmeyi, fedakâr olmayı ve daha birçok güzel hasletleri sen aşılamıştın bana. Seninle öğrendim Miraç’a çıkıp, O’nunlabaşbaşa kalmayı.
Ahh sevgili..ahh derken yüreğimin acı çığlıkları yankılanıyor semada. Sonbahar ağacının yaprakları misali katreleri damlatıyor gözlerim. Her yağmur sonrası olan gökkuşağı, bir gün gözlerimde de olur mu sevgili? Yüreğime ilkbahar ne zaman gelecek? Hazan mevsimim son bulmayacak mı?

Kelimeleri mi hangi Nehir’e akıtsam, sana ulaşır sevgili? Hangi sayfalarda fermanın olur? Sahi aşk yazılır mıydı sevgili?
Aşk yazılırsa, ne yazmalı? Hangi kelamları sıralamalı? Yazamıyorum sevgili, ben aşkımı dile getiremiyorum. Zira aşkı anlatacak kelamı bulamadım.
Sonu hüzün dolu bir aşk hikayesiydi bizimkisi. Sonu gelmeden ayrılan nice sevgililer gibi, bizimde adımız yazılmıştı sonbahar yapraklarına.D/üşüyorum sevgili. Sensizlikte d/üşüyorum.
Sahi dün rüyamda sana almış olduğum yüzüğü parmağına takıyordum. Acaba bu ilahi bir işaret mi?
Bilmiyorum sevgili sana olan sevgim bir gün seni bana getirecek mi? Hani uzatsan elini, gel desen her şeyi bırakır sana gelirdim. Alırdım seni giderdik bu diyarlardan. Ben, sen ve O (c.c) herkesten uzakta, insanlardan uzakta. Tüm sıkıntılarımıza kilit vurur koşar adımlarla giderdik Alemlerin Rabbine.

Ahh sevgili. Hz. Vahşi gibi uzaktan da olsa seyre dalsaydım seni. Ses çıkarmazdım, sadece bakardım sessizce gözyaşı eşliğinde.
Dokunamazdım sana, elini tutamazdım belki ama gözlerim gözlerine değerdi. O bile bana yeterliydi.
Hiç kimselere anlatamıyorum seni sevgili, beni anlayacak kim var ki? Biz birbirimizin dilini çözmüştük. Sükûtlarımızda bile binler hasbihal saklıydı.
Biliyor musun sevgili, her gece başımı yastığa koyduğum vakit, senli hayallere dalıyorum. Senden başkasıyla hayal kuramaz oldum. Her gece insan aynı hayali kurar mı? Her gece aynı özlemi yaşar mı?
Hani geleceğini bilsem, dayanırdım kapına, alıp götürürdüm seni. Bilmiyorum sevdiğim. Öylesine derin bir kuyudayım ki, bir gün Hz. Yusuf misali beni kuyudan çıkaracağın günü bekliyorum.
Ya bu kuyudan çıkarım ya da bir ömür mâhkûm edilirim.
Az önce arkadaşıma anlattım seni buğulu gözlerle. Gördüğüm rüyayı anlatırken yaşamış olduğum duygu yoğunluğunu o kadar yansıtmışım ki; gözlerimdeki seni gördü sevgili. Her an akılda kalır mı insan? Bir gün akılda olan silinir mi? Bir ömür bu böyle mi devam edecek sevgili? Özlüyorum! Kimseleri özle(ye)mediğim kadar özlüyorum. Bazen kalbimi söküp atasım geliyor ama sen varsın diye kalbime kıyamıyorum. Sahi sen kalbimde olmasan, nice olurdu halim? Ben razıyım yanımda olmasan da kalbimde olmana. Yeter ki sevgim bitmesin. Umut dünyası, olur ya bir gün gelirsin kalbimin tahtına oturursun. Umut olmasa yaşayabilir mi insan? Umutlarımız yaşatmıyor mu bizi zaten? Her gece bir umutla uyuyor her sabah da bin umutla akşamı ediyorum. Kader-i var eden, karıncanın ayak seslerini duyan Kadir-i Zülcelal, elbette bizim haleti ruhiyemizi de görüyor. O ne dilerse o olur ve bizler O’nun dilediğiyle yaşıyoruz.Ey sevdası kalbime ram olmuş yeşil gözlüm! Hasreti kalbime saplanmış sevda yüklüm! İnsan unutmuyor lakin alışıyor derler ya; ben ne unuttum ne de alıştım. Zira ben seni kendi dünyamda kaybetmedim. Kaybedişim benim de gidişim olur dünyadan.

Ey Sevdam! Sen bu satırları gözyaşınla tasdiklerken, bensiz uzaklarda mutlu olman için semaya kanatlanmış bir dua cümlesi olacağım adınla başlayıp soyadınla noktalanan. Adını anışımın her çığlığında kulakların çınlamalı yar. Bir gün sensiz ölmenin acısını bırakacağım satırlara.. Tabutum olacak gözbebeklerinden düşen gözyaşın. Kefenim olacak susmaların. Şimdi varlığın kepenklerini indirip sensizliğe uyumaya gidiyorum. Ve sabah kalktığımdan değişen bir şey olmayacak. Her zaman ki acılar düşecek paydalarıma ve uyandığımdan perdelerime hep yokluğun doğacak tıpkı gecelerimin alnına yalnızlığın soğuk çığlıkları örtüldüğü gibi. Yoksun işte Yeşil Gözlüm. Canım acıyor sadece. Ve şimdi sadece yalnızlığını dudaklarımdan parmaklarıma akıtıp satırlarımda tek başıma ağlıyorum. Ve sen diye karanlık duvarlara yaslanıp ve payıma düşen hüzünle beraber geceye kapatıyorum yorgun gözlerimi..

RABBİM! BEN Kİ ACİZ BİR KULUNUM. SEN Kİ ALEMLERİN RABBİSİN. BİZİM YAKARIŞLARIMIZI BİR SEN DUYARSIN. YÜREĞİMDE VAR ETTİĞİN SEVGİ PINARINI BENDEN DAHA İYİ BİLENSİN. ALNIMA YAZDIĞIN KADERE RAZI OLDUM. BOYUN EĞDİM. HALİMİ GÖRÜYORSUN RABBİM. SEVDİĞİM İÇİN BİR ŞEY YAPAMIYORUM. EMANETLERİ ZAYİ ETMEYEN BİR TEK SENSİN RABBİM. ONU SANA EMANET EDİYORUM. BEN MUTSUZ OLSAMDA ONUN MUTLU OLACAĞI İNSANLARI ÇIKAR KARŞISINA. SENDEN NE DİLİYORSA SEN KABÜL BUYUR RABBİM. HER ŞEYİNİ SANA ADAMIŞ BU ACİZ KULUN, VEDUD İSMİNİN TECELLİSİ İLE SEVGİSİ KALBİME NAKŞEDİLEN BETÜL KULUNUN TÜM SIKINTILARINI GİDER VE KATINDAN BİR RAHMETLE YÜREĞİNE İNŞİRAH EYLE. ALLAHUMME AMİN…

Cevap: Payıma hüzün Düstü.

ASUDE
insan aciz bir insan her daim Allah mecburuz zaten halimizden tek anlayanda o değilmi o en güzel dost en güzel yar en güzel sırdaştır

Yorum: Payıma hüzün Düstü.

Muhammed_Enes
Öylesine hüzün doluyum ki, sana kavuşamadan sen Rabbimize kavuştun 🙁

Yorum: Payıma hüzün düştü

Muhammed_Enes
Ne zordur sevdiğinin arkasından yazı yazmak, ne zordur bir daha okunmayacağını bile bile sevdiğine methiyeler dizmek..
Ahh.. Öyle bir ahh ki alınan nefesi geri vermiyor. Nefesim içimde boğumlanıyor, yüreğim sancıyor. Dur durak bilmiyor özlemim. Öyle acıyor ki yüreğim….
Senin arkandan ne yazar insan?
Nasıl sıralar senli cümleleri, feryat etmezler mi her bir hecesi..
VAllahi sensiz kesiliyor insanın nefesi..

Yokluğunun ardından mahzunlaştı yüreğim,
Her köşe de seni arıyor gözlerim
Olmuyor, dolmuyor hiçbir zaman yerin
Sensiz bu dünyayı ben neylerim..

sabrına, metanetine kurban olduğum,
Allah Rahmetiyle tecelli etsin gül bahçeli kabristanına…