Bunalımdayım hayattan zevk alamıyorum

Bunalımdayım hayattan zevk alamıyorum

hayırlısı23
Artık hiçbir umudum yok hergün herşey değişiyor hiçbir adalet yerini bulmuyor herşey çok pahalandı, insanlar sadece parası olana değer veriyor, iş bulamıyacam hayallerimi gerçekleştiremiyeceğim korkusu var, eskiden çok hırslı idim artık ölü gibi yaşıyorum okula gitmekten bıktım arkadaşım yok kimse beni anlamıyor ailemle anlaşamıyorum. Ara sıra kendimi yumrukluyorum zarar veriyorum sinirden. Lisede hep aşağılandım küçümsendim hayallerimin hiçbiri gerçekleşmedi artık hayal kuramıyorum, birisi bana yalnız olmadığımı söylesin

Yorum: Bunalımdayım hayattan zevk alamıyorum

Şem’a
Ümidini dünyaya ve dünyadaki varlıklara bağlayan asla sıkıntısı bitmez ve rahat etmez
Asıl Ümit bağlanacak kişi fani olmayan ve her şeye gücü yeten Allahtır . İşini sağlam yap tedbirini al ve gerisini Allah’a havale et rahat et buna tevekkül denir.

Yorum: Bunalımdayım hayattan zevk alamıyorum

Olcay Doğan
Banada vesvese geliyor bir türlü kurtulamadım vesvese geldiğinde bildiğin kendimi tokatlıyorum yardım edin bunalıma giricem

Yorum: Bunalımdayım hayattan zevk alamıyorum

hayırlısı23
yaş kaç kardeşim , ne gibi vesveseler geliyor sana da mesela

VESSELAM
Size ne oluyor da, dünyada kazandığınız az bir şeye seviniyor, ahirette kaybettiğiniz birçok şeye üzülmüyorsunuz? Hz.Ali(r.a)

ak.su1
Yaw çok kötüyüm ne diyeceğim bilmiyorum gerçekten kötüyüm ölmek istiyorum yüce Rabbime büyük konuşmakta istemiyorum isyanda etmek istemiyorum ama kafayı yiyeceğim delirmek üzereyim birinin hakkını yemiyorum arkadaşından iftira atmıyorum dalga geçmiyorum hırsızlık yapmıyorum gıybetten fazlasıyla uzak durmaya çalışıyorum ama ne hikmetse elim ufak toz olsa bir yere dokundugumda bir başkası dokunursa kul hakkına girerim diye düşünüyorum her evden cıktıgımda elimi yıkıyorum. bilgisayarda uğraşırken kendimce bir şey söyledigimde bile sanki onu bir başkasıyla paylaşmış gibi gıybet etmiş gibi hissediyorum kul hakkına girmiş gibi oluyorum. Okula giderken veya okuldan çıkışta hep arkadaşlarımın arkasında felan duruyorum onlar kapıyı açınca hemen bende hızlıca çıkıyorum yakınında duruyorum ki elimle kapıya dokunmuyayım diye ne kadar saçma değilmi ama ben bundan kurtulamıyorum gerçekten çok üzülüyorum ya ikidakka mutlu olamıyorum. Günde 10 larca defa böyle vesveselerle karsılasıyorum sonra mesela çarşamba günü bir çok vesveseyle karsılastım kendimi teselli ettim diyelim işte biraz rahat oldum mesela daha sonra gün geçtikte bu vesveseleri hatırlamaya calıstıgımda işte bu vesveseydi şu vesveseydi felan hatırlamayınca deli oluyorum ölmeyi isteyecek kadar kötü durumdayım lütfen içimi rahatlatın. Değerli ”mum” hocam sizdende cevap bekliyorum cevap verenlerden şimdiden Allah razı olsun