Neden iyiliğin karşılığı hep korkunç oluyor

Neden iyiliğin karşılığı hep korkunç oluyor

Kayıtsız Üye
Merhaba arkadaşlar ciddi manada sıkıntı çektiğim bir konuda bilenlerden yardım istiyorum.İnsanlara hep iyi davranıyorum çok emek harcıyorum cidden karşılığı da Allah tan gelsin diyorum ama bu insanların istisnasız hepsi bana düşman olup zarar veriyorlar ve artık bu benim için dayanılmaz bir durum.Hani diyeceksiniz kardeşim sen gerçekten de Allahtan bekleseydin üzülmezdin diye ama ben de cevaplayana sorayım sen evliya mısın ? kolay mı bu derece? bizde ancak kısmen vuku buluyor.Gerçekten kalbi çok hassas bir insanım bir başkasını çağırırken bile yumuşak sesle çağırmaya dikkat ederim çok hassas davranıyorum ama karşılığı hep korkunç oluyor bunun hikmeti nedir ?? Bir örnek olsun diye söylüyorum 5 vakit namazımı camide kılmaya niyetlendiğim bir sırada camiye sık sık gitmeye başlamıştım bir vakit namazında takkeyi saçlarım gözükecek şekilde takmıştım ve sevap diye en ön safa geçeyim dedim imam arkasını döndü ve herkesin içinde azarladı 2-3 dakika sırf benle uğraştı (o sıralar yaşım 16-17) yıllar geçti hala etkisindeyim , yine bir cemaatin yurdunda kalırken yurt dışından islam hakkında epey bilgisiz insanlar gelmişti birisini bana zimmetlediler, yemedim yedirdim içmedim içirdim 1 yıl hep onunla uğraştım olmadığı yerde aradım sordum islamla ilgili çok şey öğrettim şu an namaz kılan bir insan fakat benimle acayip bir yarışa girdi herkes içinde beni rezil etmeye çalışıyor her konuda benden üstün olmak istiyor en ufak şeyde kavga edip üstüme gelmeye çalışıyor bir bisküvi için elbisemi yırtıp üzerime yürüdü o koca 1 yılı nasıl unuttu şaştım ? EVET BUNUN HİKMETİ NEDİR ?? bunlar gibi 10 larca olay sıralarım size hepsinin de etkisi bende büyük şu anda bana bunları yapanlara bela okumamak için kendimi zor tutuyorum ve nefret ediyorum ve çıldırmak üzereyim bana yardım edin.

Yorum: Neden iyiliğin karşılığı hep korkunç oluyor

seyit gazi
insanlara iyi davranmak başkadır, güzel ahlak başkadır. insanlara iyi davranmak bazen şahsiyet zaafiyetiyle karışabilir, güzel ahlak ise insanlara her zaman iyi davranmayı gerektirmez. insanlara iyi davrananlar basit insanlarca hakir görülebilecekken, güzel ahlak insanın düşmanını bile kendisine çeker ve kimse güzel ahlakdan zarar gördüğünü söyleyemez.

fasıklara iyilik eder ihsanda bulunursan, karşılığını zehirli bir ok olarak alırmışsın
ahmağa iyilik edersen, kıymetini bilmezmiş
mümine iyilik edersen, meyvesi toplanırmış

tabiki iyilik Allah rızası için yapılır ancak bir fasığa iyilik yapıldığı zaman karşıdaki kimsede; ben zenginim ben özelim ben böyleyim ben şöyleyim el mahkum bana iyilik yapacaklar gibi düşüncelerde hasıl olmuyor değil.

iyilikle kötülük bir olmaz. kötülüğü en güzel bir şekilde sav. bir de bakarsın ki, seninle arasında düşmanlık bulunan kimse sanki sıcak bir dost oluvermiştir. buna da sabredenlerden başkası kavuşturulmaz, ve buna büyük bir pay sahibi olanlardan başkası da kavuşturulmaz, buyurulmuştur. bu pek tabi ki böyledir ancak biz bunu da sabrederek veya büyük hayırlara talib olarak, bir erdem olarak yapmamaktayız. bazen ihtiyacımızdan; bazen insanlara yaranmak için; bazende sonrasında bize dert olabilecek olmasına rağmen, kendi hassasiyetlerimizi ilk başta önemsemeden iyilik güzellik olsun diye yapabilmekteyiz. insanların kötü davranışlarına karşın onlara iyi davrandığımız ve karşımızdaki insanda bize ısınıp dost olduğu zaman, daha önce yapmış olduğu hatalar içimizde filizlenebilmekte, karşımızdaki insan duvarlarını kaldırdığı zaman dahi bu durum ilişkimizi aslında her zaman noksan kılabilmekte ve bir anlaşmazlık yaşandığı zamanda bunları başına çarpmamıza neden olabilmektedir. karşımızdaki kimse de haklı olsanız bile: bu taa ne zamanki mevzuydu, ben onu unutmuştum bile, sen ne kadar sinsi içten pazarlıklı birisiymişsin, madem o vakit rahatsız oldun bunu o zaman söyleseydin, diyebilmektedir ki, bu hususda çokda haksız sayılmazlar. bu hususda duvarlarını kaldıran bir kimseyi istemeden de olsa yıkabilmekteyiz. yani buna soyunan birisinin de; bu sabrı ve güzel ahlakı göstermesi ve karşısındaki insanın yaptıklarını mazur görüp, üzerlerini örtmüş olması gerekir. aksi takdirde bu durum şahsiyet zaafiyetlerinin neticesinde insanlara iyi davranmayı, alttan almayı ve neticesinde eninde sonunda anlaşmazlıkların ve yakışıksız durumların ortaya çıkabilmesine sebeb olabilmektedir. bence insan herkesle güzel geçinmeli, arasındaki mesafeyi de iyilik güzellik adına da olsa, olması gerekenden kaldırabileceğinden taraflar için uygun olanından daha yakın bir mesafeye oturtmamalıdır. insanlar gereğinden fazla yaklaştıkca yakabilmekde, gereğinden fazla uzaklaştıkca da dondurabilmektedirler.

tabi çoğunu sizinde bildiğiniz oldukça genel geçer bir yazı oldu. verdiğiniz örnekler için ne diyeyim hoşgörünüz. anlattığınız kadarıyla yakışıksız tavırlar. birazda alıngan birisi olup olmadığınızı veya karşınızdan bir beklentiniz olup olmadığını sorgulayabilirsiniz. eğer büyüklüğün sizde kaldığını idrak edersiniz, sabra ve hayra talib olur güzel ahlak üzere böyle davranırsanız, bu hoşgörünüz size dokunmayacaktır. cedele girmeyecek sadece gülüp geçebileceksinizdir. bunları yaparken de kendinize zulmü reva görmeyiniz.