Dua Etmeyi Bırakıyorum Günah Mı?

Dua Etmeyi Bırakıyorum Günah Mı?

Kayıtsız Üye
Selamün aleyküm din kardeşlerim. Lütfen bilen biri tavsiye verin çok zor ve kararsız bir durumdayım.

Başlıktan da anlaşılacağı gibi dua ediyorum, işsizlik için, rızık için, ailemin durumu da kötü, iş bulup onlara yardım etmek için dua ediyorum. Yaşım 30’ü geçmiş bir kadınım. Güzellik vermedi Allah, yaşta geçti, evlenemedim. Babadan kalan bir şey bir yok, Allah geçinden versin ölünce ne yapacağım. Kime el acacağız. Yıllardır iş, rızık için dua ediyorum kabul olmadı. Uzatmayalım, Allah biliyor zor zamanlar geçiriyorum yıllardır.

Yıllardır aynı şeyler için dua ettim. Hiçbirinin bu dünya da karşılığını görmedim. Çalışıyorum, çabalıyorum, kendimi geliştiriyorum, sonuç aynı. Artık ümitsizliğe düştüm, dua etmeyi bırakacağım. Vermiyor Rabbim, yapacak bir şey yok diyorum. Ahirette verir demeyin, ahirette dünya geçimliliğin bir önemi yok zira.

Bunları dert yanmak için yazmadım, iki sorum var.

Böyle bir durumda dua etmeyi bırakmanın günahı var mıdır?

Hakkımda hayırlı ise ölümü istiyorum. Böyle bir dua caiz midir?

Yorum: Dua Etmeyi Bırakıyorum Günah Mı?

Mümin Bir Kul
Ve Aleyküm Selam Ve Rahmetullahi Ve Berakâtühü Kardeşim.

Ebû Hüreyre radıyAllahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallAllahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

Hiçbiriniz ölmeyi istemesin. Zira ölmeyi isteyen kimse eğer iyi biriyse, belki daha çok hayır ve iyilik yapar. Şayet kötü biriyse, olabilir ki, tövbe edip Allah’ın rızâsını kazanmaya çalışır.

Buhârî, Temennî 6; Müslim, Zikir 10. Ayrıca bk. Nesâî, Cenâiz 1; İbni Mâce, Zühd 31

Müslim’in Ebû Hüreyre radıyAllahu anh’den bir başka rivayetine göre Resûlullah sallAllahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

Hiçbiriniz ölmeyi istemesin. Ölüm kendiliğinden gelmeden önce de öleyim diye dua etmesin. İnsan ölünce hiçbir iyilik yapamaz. Mü’minin hayatta kalması iyiliklerini çoğaltır.

Müslim, Zikir 13. Ayrıca bk. Nesâî, Cenâiz 1

Enes radıyAllahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallAllahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

Başa gelen bir sıkıntı sebebiyle hiçbiriniz ölmeyi istemesin. Eğer ölümü istemek zorunda kalırsa şöyle desin:

Allahım! Yaşamak benim için hayırlı olduğu sürece hayat ver. Ölmek benim için daha hayırlı olduğu zaman canımı al!

Buhârî, Merdâ 19, Daavât 30; Müslim, Zikir 10. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Cenâiz 9; Nesâî, Cenâiz 1,2; İbni Mâce, Zühd 31

AÇIKLAMALAR

(586 Nolu Hadisle Birlikte Açıklanmıştır)

Dünyaya hiç kimse kendi isteğiyle gelmedi. Yaşamakta olduğumuz hayatı arzu edip etmeyeceğimiz de bize sorulmadı. Hem içinde yaşadığımız kâinat hem de bizim için çizilen kader planı aynen uygulanmaktadır. Hiç kimse bu planı değiştirme, arzu ettiği planı uygulama imkânına sahip değildir.

Şu halde hem bizi hem kâinatı yaratan ve işlerimize çeki düzen veren yüce bir kudret var. O kudret, varlığını kabul etmemizi, başımıza gelen her şeyi kendisinden bilmemizi ve halimizden hoşnut olmamızı istemektedir. Başımıza gelen sıkıntılara katlanmayıp ölümü istemek, kaderimizi çizene itiraz etmek anlamına gelir. Her şeyi bu kadar mükemmel yaratıp yürüten Cenâb-ı Hakk’ın bizim sıkıntımızdan habersiz olması mümkün müdür? Elbette hayır. Böyle bir şeyi düşünmek bile mümkün değildir. Öyleyse bizim Rabbimiz, başımıza gelen sıkıntıları bilerek vermekte, o sıkıntılara katlanmamızda bizim için hayır görmektedir. Sabrettiğimiz takdirde, bize hadsiz hesapsız mükâfatlar vereceğini Kur’ân-ı Kerîm’inde belirtmektedir.

Dertli ve çileli de olsa, uzun bir ömür sürmek kulun lehinedir. Ne yapayım, Allah’dan geldi diyerek başa gelen sıkıntılara katlanan, öte yandan ibadet ve tââtını elinden geldiği kadar yapmaya çalışan bir kimse Allah’ın rızâsını kazanabilir. Çünkü hayat bir fırsattır. Öldükten sonra tekrar dünyaya gelmek, eksik bıraktıklarını tamamlamak mümkün değildir. İyi bir insan için hal böyledir.

Kötü yolda olan, günah ve isyan batağına dalan kimselere gelince, yaşadıkları sürece o şahısların kendilerine gelmeleri, içinde yaşadıkları çirkinliği anlayıp güzel bir hayata dönmeleri dâima mümkündür. Nitekim hatasını anlayıp yaptıklarına pişman olan kimseler az değildir.

Peygamber Efendimiz’in bir sohbeti sırasında, cennetle müjdelenen sahâbîlerden Sa’d İbni Ebû Vakkâs çok duygulanmış ve:

– Âh, keşke şimdi ölmüş olsaydım! diye hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı.

O zaman Resûl-i Ekrem Efendimiz bu sevgili arkadaşını şöyle uyarmıştı:

– Sa’d! Eğer cennetlik isen, hayatının uzun ve yaptıklarının iyi olması senin için daha hayırlıdır (Ahmed İbni Hanbel, Müsned, V, 267).

Efendimiz’in bu uyarısı, uzun bir ömrün mü’mine verilmiş iyi bir fırsat olduğunu göstermektedir.

Zamanın iyice kötüye gittiği, fenalıklara engel olma imkânı kalmadığı zaman ölümü istemekte bir sakınca yoktur. Çünkü bu durumda kul kadere isyan etmemekte, tam aksine, zaman seline kapılarak günah batağına düşmekten korktuğunu göstermektedir.

HADİSTEN ÖĞRENDİKLERİMİZ

1. Başa gelen sıkıntılara dayanamayıp ölümü arzu etmek doğru değildir.

2. İyi bir kul, yaşadığı sürece sevaplarını çoğaltır.

3. Kötü bir kul, yaptıklarına pişman olup günahlarına tövbe edebilir.

4. İnsan, içinde bulunduğu şartların kötü olması ve günaha girmekten korkması sebebiyle ölümü temenni edebilir.

5. Ölümü istemek zorunda kalanlar, Allahım canımı al! şeklinde değil, hadîs-i şerîfte Efendimiz’in öğrettiği tarzda dua etmelidir.

ALINTI : https://www.hadissitesi.com/hadis/587-nolu-hadis

dua etmeyi